Voor de camper in het avondzonnetje

Vrienden van me zijn helemaal ‘om’ qua kamperen. Misschien dat ik ze er wel een handje mee heb geholpen, qua camper-enthousiasme, want sinds een paar maanden staat er dus inderdaad een kampeerauto voor de deur. En doen ze er precies mee waar-ie voor is bedoeld – ze zijn geen weekend meer thuis…

De ene keer zijn ze op city trip, de andere keer gebruiken ze ‘m als hotel bij een familiefeestje aan de andere kant van het land en vorig weekend stonden ze weer ergens in Zeeland op een camping. Ze hebben in een paar maanden al meer Nederlandse camperplekken bezocht dan ik in het afgelopen jaar. Inmiddels ben ik omgedoopt tot vraagbaak: over beladen, over gasflessen, maar ook over zoiets als overnachten langs de Franse Péage. ‘Nóóit doen’, zei ik, want dat is tegenwoordig vragen om narigheid: geboefte dat in nachtelijke uren op zoek gaat naar je camera, iPad en je creditcards. Brrr, ik moet er niet aan denken. En waarom zou je?

Om-en-om
Vroeger kon dat nog wel, overnachten op de Péage. Ik weet nog goed hoe ik samen met mijn broer en zus als sardines geparkeerd lag in de ene kant van de caravan, mijn ouders aan de andere. Als we om-en-om lagen, pasten we precies op de rondzit die mijn pa tot caravanbed had omgetoverd, elk in onze eigen slaapzak. Van slapen kwam natuurlijk niets: de parkeerplaats was meedogenloos verlicht en er parkeerde altijd wel een koelwagen naast ons, waarvan het dieselaggregaat om de haverklap aansloeg. Maar: toen kon dat nog, overnachten op zo’n plek. Het had ook wel iets: de geur van zonverbrand asfalt en overvolle prullenbakken… Het markeerde voor ons de start van de zomervakantie.

Nu moet je daar echt niet aan beginnen. Ook niet omdat er – zeker in Frankrijk – in bijna elk dorpje wel een camperplek te vinden is, of – voor caravans – een camping, op een paar kilometer vanaf de snelweg. In elke camping-app kun je dat soort plekken vinden. En hoe lekker is dat, als je ’t rijden dan om een uur drie zat begint te worden: je draait de camping op, stoeltjes uitklappen en genieten van het Franse avondzonnetje… Ik heb er nu al zin in.