Douchemuntjes
Uit de muur stak een onthoofde stalen pijp met wat roestig schroefdraad, als bewijs dat de douchekop reeds lang was verdwenen. Na het indrukken van de knop produceerde de pijp een keiharde waterstraal. IJskoud. En dat bleef-ie doen, ook nadat ik al vijf keer tegen beter weten in op de knop had gedrukt. IJs-en-ijskoud.
American footballplayer
Ik moet een kwartier naar die waterstraal hebben staan kijken en nóg had ik niet genoeg moed verzameld om over de betonnen drempel te stappen. Maar ik moest en ik zou. En ik deed. De campingdouche voelde als een hogedrukreiniger, met een waterstraal die een American footballplayer kon vloeren. Natmaken en er onder vandaan springen, snel shampoo op m’n bol, badschuim op de rest, opnieuw die vertwijfeling, adem inhouden en doorrrr! In een paar nano-seconden afspoelen onder de meedogenloze waterval en vervolgens dook ik klappertandend de zalvende zachtheid van mijn handdoek in, om mezelf warm te wrijven zoals mijn moeder dat ooit deed.
De Drie Gleufjes
Echt: het moet minstens 30 jaar geleden zijn dat ik eerder onder zo’n campingdouche stond, maar nu had ik er weer ‘ns eentje, in Tsjechië. Fantastisch vakantieland overigens, en de douche in kwestie was weliswaar koud, maar gratis. Toch kom je nog steeds douches tegen waar je zo’n muntje in een metalen kastje moet laten verdwijnen. Laatst betaalde ik er nog vijftig eurocent voor, op een camping met een overnachtingstarief van 35 euro. Best bijzonder. De tegenprestatie was hooguit twee minuten warm water. Waarna ik met prikkende ogen van de shampoo het tweede muntje in het apparaat moest laten glijden. Eerst even m’n bril opzetten, want die drie gleufjes van het muntje moeten exact corresponderen met de gleufjes van het ontvangende apparaat. En daar heb ik dus inmiddels een bril voor nodig – de jaren gaan tellen.
Schlagers tijdens het tandenpoetsen
Campingnostalgie – ik kan de charme van zo’n douchemuntje ook nog zien. Toch is er de laatste decennia enorm veel veranderd in de wereld van het kampeersanitair. Een camping waar je nog met de toiletrol onder je arm moet? Vind ze nog maar ‘ns. Veel vaker kom je sanitair tegen met vloerverwarming, thermostaatkranen, privé-badkamers, sauna en muziek-tijdens-het-tandenpoetsen. Laatst nog in Beieren, met onvervalste schlagers – dat heeft dan ook wel weer wat.
Maar toch heb ik nog steeds, onderin mijn potje kleingeld, een paar verdwaalde douchemunten.
Want je weet maar nooit.
