Comfortabel kamperen

Geen idee hoeveel kampeerstoelen ik inmiddels heb versleten. Hoewel, als ik diep in mijn geheugen graaf, kom ik toch een heel eind. Eerst maar ‘ns die ouwe klapstoelen waarmee mijn ouders in de 70’s op vakantie gingen. Stalen frame, stoffen zitje dat aan de achterkant werd opgespannen door vier spiraalveren. Juist: die dingen waarmee je je kuiten kon ontharen. In het gunstigste geval, want volgens mij heb ik daar ook nog weleens met m’n peutervingers tussen gezeten. De stof van die stoelen verteerde langzaam aan de Spaanse Costa, tot je er langzaam doorheen zakte. M’n moeder zag kans om een nieuw zitje voor te maken, met een stofje van de markt. Ons-bint-zuunig en het zat eigenlijk nog niet eens zo verkeerd. Tenminste: als je niet langer bleef zitten dan drie minuten.

Later moest het allemaal wat comfortabeler. Toen ging het wit kunststoffen tuinstel mee op vakantie. Met een leuning die in minstens zeven standen te verstellen was. Loodzware loeders waren ’t en opgevouwen waren ze niet veel smaller dan… de caravandeur. Het gewórstel om zo’n ding weer buiten te krijgen als je op de plaats van de bestemming was! Om nog maar te zwijgen over onderweg: want dan lagen ze als twee lome pubers languit op de tot bed omgebouwde rondzit – ergens anders kon je ze niet kwijt. Opgestapeld wit kunststof – nog een geluk dat we nooit in een kopstartbotsing verzeild raakten, want dan had ik ze zeker via de caravanramen voorbij zien komen.
Die krengen gingen zeker een paar jaar mee, tot het UV-licht van de zon het kunststof zo bros had gemaakt, dat het met een droge, maar o-zo-luide knal op de camping uit elkaar spatte zodra je erop ging zitten. Waarna zo’n heel veldje medekampeerders kwam kijken wat er toch in hemelsnaam gebeurd was op staanplaats 34.
Zo konden we in één kampeerseizoen afscheid nemen van ons voltallige campingmeubilair. Nog een wonder dat er geen gewonden bij vielen, want dat kunststof brak natuurlijk nooit mooi recht af – met de messcherpe restanten van zo’n DuJardinStoel had je met gemak een kudde Wisentrunderen kunnen uitbenen.

Inmiddels is er veel gebeurd kampeerland. Lichtgewicht vliegtuigaluminium deed z’n intrede, gepolsterde stoffen die gewoon in de regen kunnen blijven staan en meteen opdrogen bij de eerste zonnestralen… En die opgevouwen niet veel dikker zijn dan een centimeter of zeven, acht. Kijk: dáár heb je wat aan, als kampeerder. Zo stapel je moeiteloos vier stoelen onder je tweepersoonscomfortmatras in je caravan. Of in de riante garage onder de bedden van je camper.
Kamperen was nog nooit zó comfortabel!